• JULIUSZ SŁOWACKI 

        Biografia

                  Juliusz Słowacki urodził się w 1809 roku w Krzemieńcu. Jego ojciec był poetą, krytykiem i nauczycielem. Juliusz wzrastał w kręgu intelektualnej elity Uniwersytetu Wileńskiego, który ukończył w 1828 roku. Podczas powstania listopadowego, w marcu 1831 roku wyjechał jako kurier dyplomatyczny za granicę, by już na stałe pozostać na emigracji, głównie w Paryżu. Towarzyszył wysiłkom narodu żywym i narażającym go na ostracyzm uczestnictwem w duchowych, politycznych i organizacyjnych pracach i sporach emigracji, przede wszystkim jednak tworząc wiele dzieł dotykających najistotniejszych kwestii narodowego bytu i sumienia.

        Stworzył oryginalne wielkie dramaty: Kordian (1834), Balladyna (1834, wyd. 1839), Horsztyński (1835), Lilla Weneda (1840), Mazepa (1839), Sen srebrny Salomei (1843), Ksiądz Marek (1843), Fantazy (1845–46), poematy: Anhelli (1838), Beniowski (1841) i Król-Duch. W 1842 roku stworzył własny system filozoficzny, tzw. filozofię genezyjską. Pełen wykład tej filozofii dał w utworze Genezis z Ducha (1844-46), a później w Królu-Duchu (1849). Zgodnie z tą koncepcją wszystko, co istnieje, miało posiadać duchową istotę, natomiast materia to tylko przemijalny i kruchy owoc jej aktywności. Niesamowitym spełnionym proroctwem Słowackiego stał się jego wiersz Pośród niesnasków Pan Bóg uderza… z 1848, który zapowiadał słowiańskiego papieża. Ten wiersz wielokrotnie przywoływał św. Jan Paweł II. Juliusz Słowacki napisał setki wierszy, 13 dramatów, 20 poematów i jedną powieść.

        Pozostawał na utrzymaniu matki, jednak jako XIX-wieczny rentier potrafił umiejętnie inwestować na giełdzie paryskiej, co zapewniło mu finansową niezależność i pozwoliło na wydawanie utworów. Poeta chorował na gruźlicę, przeżył nieodwzajemnioną miłość i nie zdołał założyć rodziny. Na rok przed śmiercią, w 1848 roku w związku z wydarzeniami Wiosny Ludów próbował zawiązać na wzór staropolski niepodległościową konfederację. Żył niespełna 40 lat i zmarł na obcej ziemi, w Paryżu w 1849 roku. W 1927 jego prochy sprowadzono na Wawel, gdzie umieszczono je w Krypcie Wieszczów Narodowych.