• Historia Szkoły Podstawowej w Lgocie

        Początki szkolnictwa na terenie Lgoty datują się na początek XIX. W latach 1813-1903 Lgota należała do związku szkolnego w Płokach. Dzieci uczęszczały do tamtejszej szkoły pokonując dzielącą obie wsie odległośc (ponad 3 km) pieszo.
        Niedogodności mające wpływ na niską frekwencje na zajęciach (opady śniegu, roztopy wiosenne, pomoc przy pracach polowych) oraz znaczne zwiększenie się ilości dzieci w osadzie spowodowały, że w 1903 roku na mocy rozporządzenia Rady Szkolnej Okręgowej z dnia 17 sierpnia 1903 r. powstała w Lgocie pierwsza klasa. Szkoła rozpoczęła działalnośc w wynajętym na ten cel za 120 koron rocznie od Jana Łabuzka domu mieszkalnym. Pierwszym nauczycielem został p. Józef Trzewiczek zastąpiony następnie przez pochodzącego z Chrzanowa Stefana Adamusa.
                W 1904 r. pożar strawił budynek szkolny, zniszczeniu uległy ławki, przybory i sprzęty szkolne. Zdarzenie to spowodowało, że podjęto decyzję o budowie nowej szkoły, która miała byc pierwotnie drewniana , ale ostatecznie po protestach mieszkańców  wzniesiono obiekt murowany, przykryty dachówką. Zaciągnięto na ten cel kredyt w wysokości 1000 koron. Poświęcenie z uroczystym odbiorem placówki nastąpiło 29 października 1904r. Rok później Lgota została definitywnie oddzielona od związku szkolnego w Płokach.

        W kolejnych latach zajęcia z dziecmi prowadzili bardzo różni nauczyciele, których obsada zmieniała się niemal corocznie. Za edukację w szkole odpowiadał tylko jeden pedagog wspomagany przez księdza.. Mimo piętrzących się trudności związanych z brakiem podręczników, kiepskim stanem materialnym społeczeństwa oraz problemami lokalowymi nauka odbywała się na miarę ówczesnych możliwości. Ciekawostką jest fakt, że nauka była okresowo zawieszana na skutek: choroby nauczyciela, epidemii szkarlatyny czy nadzwyczajnych opadów śniegu. Uczniowie uczestniczyli w nabożeństwach kościelnych, wspólnych spowiedziach, ,,popisach" przed rodzicami, organizowali pomoc dla najuboższych. Najpilniejsi otrzymywali nagrody i upominki fundowane m.in. przez Związek Górniczy z Sierszy.
                W latach międzywojennych mocno odżyły nastroje patriotyczne co znalazło wyraz w powołaniu do życia Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej i Żeńskiej, komitetu pomocy najuboższym, organizacji wieczornic, apeli, poranków artystycznych, wspólnym śpiewaniu pieśni patriotycznych czy uroczystym obchodzeniu rocznic Odzyskania Niepodległości i powstań narodowych. Organizowano także wycieczki do Pieskowej Skały czy Chrzanowa. W 1927r. nastąpiło scalenie szkół z Lgoty, Niesułowic i Ostrężnicy. Dwa lata później mieszkańcy Ostrężnicy przez kilka miesięcy nie posyłali dzieci do miejscowej placówki. Protestujący zwracali w ten sposób uwagę na zbyt dużą odległośc, którą musiały pokonywac pieszo dzieci zmierzające do szkoły. Na skutek protestów Ostrężnica oddzieliła się od szkoły w Lgocie. W 1930r. miała miejsce wielka susza, która zmusiła mieszkańców do wędrowania po wodę do sąsiednich Płok i wymogła potrzebę ,,wybicia" we wsi głębokiej na 60m. studni. W drugiej połowie
         lat 30-tych w szkole było zatrudnionych 3 nauczycieli wspomaganych przez księdza.
                W czasie trwania II wojny światowej proces nauczania był bardzo zaniedbany. Za edukację odpowiadał rewizor powołany przez niemieckie władze okupacyjne, co znacząco przyczyniło się do obniżenia poziomu nauczania.W1944 r. do szkoły było zapisanych 144 dzieci. Pod koniec 1944 szkoła była zajęta przez niemieckie wojska. Po wyzwoleniu Lgoty przez oddziały radzieckie (21.I.1945) usilnie dążono do jak najszybszego przywrócenia procesu nauczania. Po uporządkowaniu budynku szkolnego (m.in. remont pomieszczeń w domu gromadzkim)  oraz związanych z tym czynności administracyjnych naukę podjęto 10 lutego 1945r. Powołano do życia Radę Rodziców, Komitet Szkolny oraz Związek Harcerstwa Polskiego. W szkole uczyło 3 pedagogów. Jako ciekawostkę należy podac fakt, że uczniowie składali się po 5 zł. na dowóz księdza z Płok, ponieważ odmówił od dochodzenia do Lgoty pieszo. W owym czasie nastawienie mieszkańców do szkoły było bardzo pozytywne mimo piętrzących się na każdym kroku trudności (zepsuty piec, zimno, brak radia, nauka w trzech różnych budynkach). Nie przeszkadzało to jednak w organizacji imprez szkolnych, Dnia Górnika, Dnia Dziecka, popisów gimnastycznych itp. Na początku lat pięcdziesiątych opiekę nad szkołą sprawowała Kopalnia Zbyszek, która dośc przeciętnie wywiązywała się z tego obowiązku, co zmuszało społecznośc szkolną do organizowania cieszących się dużą popularnością zabaw, które stanowiły dodatkowe źródło dochodu. Należy zaznaczy, że częśc wypracowanych środków przeznaczono na fundusz odbudowy Warszawy.
                W połowie lat 50-tych podjęto starania w celu wybudowania nowej szkoły. Prace szły opornie mimo dużego zaangażowania mieszkańców oraz zakładu opiekuńczego (Kopalnia Siersza). Wspólne wysiłki przyniosły jednak zamierzony efekt i 19.VII.1961 r. oddano do użytku nową szkołę, która przyjęła imię Juliusza Słowackiego. W owym czasie grono nauczycielskie liczyło 6 pedagogów, którzy wspierali następujące inicjatywy: rozwój czytelnictwa, praca drużyny harcerskiej, organizacja skupu butelek, loterii fantowych, wieczorów bajek, balów karnawałowych, zawodów sportowych itd. Kolejne lata to okres sumiennej pracy pedagogiczno-organizacyjnej, która skutkowała m.in.:
        -1965 - oddanie do użytku Domu Nauczyciela,
        -1966 - przemarsz przez wieś korowodu z okazji 1000-lecia państwa polskiego, posadzenie 1500 krzewów kolo domu nauczyciela,
        -30.IV.66 - oddanie do użytku Domu Kultury w Lgocie,
        -1970 - organizacja pierwszego egzaminu na kartę rowerową,
        -1971 - otrzymanie sztandaru ufundowanego przez  KWK ,,Siersza",
        -1972 i później -remont otoczenia, posadzenie 500 krzewów, założenie rabat kwiatowych, ogródka biologicznego, piaskownicy, naprawa ogrodzenia, zapoczątkowanie działania oddziału przedszkolnego, powstawanie kolejnych klasopracowni itd,itd...........

        Wydarzenia z ostatnich lat pamiętacie państwo sami, więc nie będę ich szczegółowo opisywał.


        Opracował na podstawie kroniki szkolnej mgr Marcin Kasprzyk -nauczyciel informatyki w Szkole Podstawowej w Lgocie.